Lees mee in de wondere wereld van Carl in confrontatie met de Russen.
· Carl is hard aan het werken. Volgende week is er een grote bijeenkomst met een 30tal mensen uit heel Europa, waar er veel gepraat zal worden over vrijwilligerswerk en alles daar rond. Visums, bussen, hotels, eten, zorgen dat iedereen overal geraakt en alle lijsten daar dan van bijhouden is in een notendop mijn taakomschrijving.
· Carl amuseert zich daarnaast door te gaan wandelen met zijn Russische maat, muziek te stelen en te delen, een concertje te zien, (weeral) naar de voetbal te gaan kijken en binnenkort ook een toneeltje mee te pikken. Gisteren nodigde een vriend mij uit om mee te pokeren. Zelfverzekerd van mijn pokerkunsten belandde ik in een behoorlijk professioneel circuit, gelukkig werd er voor minigeld gespeeld. Lichtjes door de mand gevallen wel.
· Carl ging naar de kapper, voor echt deze keer. Mevrouw de kapster wist perfect waarvoor ik gekomen was. Wanneer ik iets probeerde te zeggen, legde ze me het zwijgen op en zei: “Ik weet wat je wilt”, waarna ze lustig begon te knippen. Lustig betekent in dit geval traag. Ik weet dat ik een groot hoofd heb, maar meer dan een uur, waarvan 20 minuten om 3 verschillende gels en mousses ertussen te zwieren, was meer dan genoeg.
· Carl is extreem tam hier. Het is dan ook te koud om toerkes te gaan lopen. En zonder Bert en Arnout is dat ook niet wijs, want dan wilt ge niet de stoeren uithangen en als maar sneller beginnen lopen. Mijn sport houdt dan ook het volgende in: verbod op het nemen van de lift. Ik woon op het 9e verdiep – in Belgische normen is dat het 8ste, maar 9e klinkt hoger – en ik betreed deze trappen dan ook elke dag meerdere malen. En eigenlijk is dat nog wel een serieuze sport.
· Het tonen van een litteken op een iets delicatere plaats is echt choquerend voor de Rus. Niet meer doen Carl.
· Carl komt naar huis 23 december. Ontmoet mij in Zele, Gent of halverwege!
· Carl krijgt de webben dat zijn visum echt dé nagel aan zijn doodskist is. Een oplossing in de nabije toekomst bestaat er blijkbaar niet.
· Carl geeft volgende week voor het eerst in zijn leven les. Engelse les aan 11jarigen. We gaan naar een liedje van The Beatles luisteren. Beetje cultuur bijbrengen, niet waar?
· Carl wordt een Russische ster. Het plaatselijke Kanaal 3/AVS gaat mij volgende week een hele dag volgen. Het leven van een vrijwilliger: Carl geeft les op de middelbare school, Carl werkt op zijn project, Carl leeft in zijn flat: dat wordt allemaal gefilmd. Phoeh, spannend. Wel een goede reden om mijn kamer eens te kuisen. Allemaal kijken op de satellietteevee.
· Carl kwam in contact met de politie. Een te vermijden zaak in Rusland. Ik zag er waarschijnlijk net iets te toeristisch uit met mijn rugzak zeulend door Sint-Petersburg. Gevolg: mee naar het bureau en heel mijn zak legen. Een zak vol vuil en stinkend wasgoed. Haha, tzal ze leren.
· Rusland begint friskes te worden. We zitten dikwijls al enkele graden onder de 0.
· De Russen zijn bang van de Mexicaanse griep, waardoor alle scholen en universiteiten gesloten zijn. Jammer dat ik geen student meer ben.
· Carl groet u allen
· Dag
donderdag 19 november 2009
zondag 8 november 2009
fotosite
deel mee in mijn vreugde en amuseer uzelf met het russische beeldmateriaal
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1/RosRusland#
enjoy yourself
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1/RosRusland#
enjoy yourself
maandag 2 november 2009
trainingfoto
Paulina, the Polish. Meike, the German. Aidan, the Irish (die ge langs geen kanten verstaat)
Jan, de Tsjech
en maar duwen
bambi en de vlinder
Lazy Polish
The human tree
amusement op het strand
op de bus met Nils
Aidan bijt graag
serieus werken tijdens een sessie
Bel me schrijf me laat me toch iets weten
Oja
Prospekt Korsunova 36-3-916
Velikiy Novgorod, 173000
Russia
Laat de brieven maar komen! Pakketjes zou ik niet aanraden, daar er amper een postkaart in mijn brievenbus past.
Prospekt Korsunova 36-3-916
Velikiy Novgorod, 173000
Russia
Laat de brieven maar komen! Pakketjes zou ik niet aanraden, daar er amper een postkaart in mijn brievenbus past.
Ik hou van trainingen
Hoera hoezee, jullie geduld wordt beloond: Hier ben ik dan met een relaas van de laatste weken! Ik ga het een beetje inkorten want het is één groot avontuur geweest.
Zoals jullie gelezen hebben op de laatste blog, vertrok ik op training naar Nizhniy Novgorod, een stad op 20 uur treinen van hier. Eerst de trein naar St. Petersburg, waar ik een dagje rondgedetst heb, langs de Hermitage, Nevski Prospekt en andere bezienswaardigheden. Hier kom ik zeker nog eens terug voor een weekendje. Dan op de nachttrein naar Nizhniy. Ik had er al veel verhalen over gehoord, en dat is inderdaad een ervaring op zichzelf. Ik zat in een platskartniy wagon, wat betekent dat er “bedden” (lees: planken met een matraske) zijn, per 4, maar de hele wagon is open. Ik zat samen met 3 vriendelijke jonge mensen, die zeer geïnteresseerd waren in mijn religie. Bleek dat het getuigen van Jehova waren, die mij perse wilden overtuigen dat de evolutietheorie van onze vriend Darwin een fabel is en dat we logischerwijs van Adam en Eva en de appel en de slang en het Paradijs afstammen. Desalniettemin vriendelijke gasten waar ik mij goed mee geamuseerd heb.
De volgende ochtend kom ik toe in Nizhniy, de vijfde grootste stad van Rusland, waar Pierre, een vrijwilliger uit Frankrijk mij opwachtte. Wat volgde was een week vol dolle dolle pret! De eerste twee dagen bleven we in de stad, waar ik kennis maakte met een 15tal vrijwilligers uit Frankrijk, Polen, Ierland, Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk en nog een meisje uit de Walen, die allemaal in Nizhniy verblijven. Echt allemaal superwijze mannen en vrouwen. Na twee dagen vertrokken we voor de echte training naar een kampplaats in de bossen. Elke dag hadden we verschillende sessies over vrijwilligers, wat mogen we (niet), wat moeten we (niet), over cultuurshocks in Rusland, verschillen tussen Europese cultuur en Russische, over EVS. Dit allemaal aan de hand van vrij geestige opdrachten en spellekes. Echt zeer interessant. S’ avonds was het ontspanningstijd met een paar Russische films, een avond in de sauna, redelijk wat bier en vodka en vooral veel festijnen. Hier leerde ik dus vooral hoe het wel moet als vrijwilliger, en aangezien ik de enige en eerste vrijwilliger ben in Novgorod, kan ik ze hier leren wat wel en wat niet!
Normaal gezien vertrok ik een uur na de training terug naar huis, maar het was toch weekend en het was daar zo wijs (zoals ge waarschijnlijk al gesnopen hebt ondertussen), dus veranderde ik mijn ticket en bleef ik 2 dagen langer in het andere Novgorod. Hier werden vooral de hoogst aangename avondactiviteiten verder gezet in de cafeetjes. Normaal gezien (weeral) nam ik dan vrijdag de trein naar huis, maar weeral was het zo tof, dat ik mijn Poolse en Duitse vriendin volgde naar Moskou. Daar hebben we een dagje rondgezworven, rode plein en het lichaam van Lenin gezien (een haast onmogelijke opdracht naar het schijnt, omdat dat bijna nooit open is en ge uren moet aanschuiven). De 2 meisjes gingen nog een dagje blijven, maar mijn trein naar St. Petersburg vertrok diezelfde nacht om 2.00u. We hadden op internet gelezen dat een Belg een Halloween feestje gaf op zijn kot in Moskou. Wij daar naartoe, eigenlijk onuitgenodigd, dus we komen daar binnen, niemand kennende. Wat blijkt, die Belg heeft bij mij op de Unief gezeten in Gent (voor de slavisten, Marijn, ik denk 3 jaar jonger als ons). Wij verschieten ons natuurlijk nen bult. WA DOET GIJ HIER??? Redelijk absurd. Daarna dus op de nachttrein naar St. Petersburg en vandaar op de bus naar Novgorod. Zo dood als een pad (na 2 weken bitter weinig slaap en een 3tal dagen gereis) kom ik toe in Novgorod, klaar om te verhuizen. Vanaf hier was het even gedaan met de dolle pret. Ik moest de dag ervoor al uit mijn flat, en dus hadden ze al mijn spullen genomen en die buiten gezwierd. Maar ik kon nog niet in mijn kamer in de home waar ik ging wonen. Dus een nachtje bij een vreemde op de zetel geslapen, dik gefrustreerd. Vandaag kon ik dan eindelijk verhuizen naar de home. Een superlelijk gebouw, staat zo goed als op instorten, maarrrr het negende verdiep is het mijne, een proper verdiep, nieuwe keuken, badkamer, wasmachine, alles dik in orde. Ik woon hier samen met Sallis (een Turk met een aangename portie ADHD, grappige kerel) en Nick (een Israelier, ook dik in orde. Hij is juist wat ziek vandaag, dus die heb ik nog niet veel gezien). Ik heb nu eindelijk, na een maand, mijn vaste stek, mijn kamer is geïnstalleerd, kheb na 2 weken eindelijk mijn kleren nog is kunnen wassen en ik zit nu op het gemak. Ik heb zeer veel spijt dat ik niet in Nizhniy zit, waar al de anderen zitten, maar deze week komen mijn 2 vriendinnen mij al bezoeken, ik ga zeker af en toe naar daar gaan en we gaan waarschijnlijk gaan skiën met een paar mannen. Dus ik heb een perfecte vakantieplaats gevonden.
Nu is het dus terug een beetje acclimatiseren, de werkweek is terug begonnen, mijn Russisch is erbarmelijk slecht na een week Frans, Duits en Engels door elkaar! Dat is een groot voordeel dat ik hier terug ben. Daarvoor zijn we hier, niet waar?
Voor de rest heb ik redelijk grote problemen met mijn visum, maar daar wordt hard aan gewerkt.
Ik zet enkele foto’s van de training hierboven en dan nog een paar van mijn nieuwe woonst. (In het klein, als je ze beter wil zien, gewoon op klikken). Maar een dezer dagen zal ik eens een fotosite aanmaken, en de link hier bijvoegen, dan kunnen jullie alle (al dan niet gecensureerde) foto’s bewonderen.
Goede nacht en tot de volgende
Zoals jullie gelezen hebben op de laatste blog, vertrok ik op training naar Nizhniy Novgorod, een stad op 20 uur treinen van hier. Eerst de trein naar St. Petersburg, waar ik een dagje rondgedetst heb, langs de Hermitage, Nevski Prospekt en andere bezienswaardigheden. Hier kom ik zeker nog eens terug voor een weekendje. Dan op de nachttrein naar Nizhniy. Ik had er al veel verhalen over gehoord, en dat is inderdaad een ervaring op zichzelf. Ik zat in een platskartniy wagon, wat betekent dat er “bedden” (lees: planken met een matraske) zijn, per 4, maar de hele wagon is open. Ik zat samen met 3 vriendelijke jonge mensen, die zeer geïnteresseerd waren in mijn religie. Bleek dat het getuigen van Jehova waren, die mij perse wilden overtuigen dat de evolutietheorie van onze vriend Darwin een fabel is en dat we logischerwijs van Adam en Eva en de appel en de slang en het Paradijs afstammen. Desalniettemin vriendelijke gasten waar ik mij goed mee geamuseerd heb.
De volgende ochtend kom ik toe in Nizhniy, de vijfde grootste stad van Rusland, waar Pierre, een vrijwilliger uit Frankrijk mij opwachtte. Wat volgde was een week vol dolle dolle pret! De eerste twee dagen bleven we in de stad, waar ik kennis maakte met een 15tal vrijwilligers uit Frankrijk, Polen, Ierland, Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk en nog een meisje uit de Walen, die allemaal in Nizhniy verblijven. Echt allemaal superwijze mannen en vrouwen. Na twee dagen vertrokken we voor de echte training naar een kampplaats in de bossen. Elke dag hadden we verschillende sessies over vrijwilligers, wat mogen we (niet), wat moeten we (niet), over cultuurshocks in Rusland, verschillen tussen Europese cultuur en Russische, over EVS. Dit allemaal aan de hand van vrij geestige opdrachten en spellekes. Echt zeer interessant. S’ avonds was het ontspanningstijd met een paar Russische films, een avond in de sauna, redelijk wat bier en vodka en vooral veel festijnen. Hier leerde ik dus vooral hoe het wel moet als vrijwilliger, en aangezien ik de enige en eerste vrijwilliger ben in Novgorod, kan ik ze hier leren wat wel en wat niet!
Normaal gezien vertrok ik een uur na de training terug naar huis, maar het was toch weekend en het was daar zo wijs (zoals ge waarschijnlijk al gesnopen hebt ondertussen), dus veranderde ik mijn ticket en bleef ik 2 dagen langer in het andere Novgorod. Hier werden vooral de hoogst aangename avondactiviteiten verder gezet in de cafeetjes. Normaal gezien (weeral) nam ik dan vrijdag de trein naar huis, maar weeral was het zo tof, dat ik mijn Poolse en Duitse vriendin volgde naar Moskou. Daar hebben we een dagje rondgezworven, rode plein en het lichaam van Lenin gezien (een haast onmogelijke opdracht naar het schijnt, omdat dat bijna nooit open is en ge uren moet aanschuiven). De 2 meisjes gingen nog een dagje blijven, maar mijn trein naar St. Petersburg vertrok diezelfde nacht om 2.00u. We hadden op internet gelezen dat een Belg een Halloween feestje gaf op zijn kot in Moskou. Wij daar naartoe, eigenlijk onuitgenodigd, dus we komen daar binnen, niemand kennende. Wat blijkt, die Belg heeft bij mij op de Unief gezeten in Gent (voor de slavisten, Marijn, ik denk 3 jaar jonger als ons). Wij verschieten ons natuurlijk nen bult. WA DOET GIJ HIER??? Redelijk absurd. Daarna dus op de nachttrein naar St. Petersburg en vandaar op de bus naar Novgorod. Zo dood als een pad (na 2 weken bitter weinig slaap en een 3tal dagen gereis) kom ik toe in Novgorod, klaar om te verhuizen. Vanaf hier was het even gedaan met de dolle pret. Ik moest de dag ervoor al uit mijn flat, en dus hadden ze al mijn spullen genomen en die buiten gezwierd. Maar ik kon nog niet in mijn kamer in de home waar ik ging wonen. Dus een nachtje bij een vreemde op de zetel geslapen, dik gefrustreerd. Vandaag kon ik dan eindelijk verhuizen naar de home. Een superlelijk gebouw, staat zo goed als op instorten, maarrrr het negende verdiep is het mijne, een proper verdiep, nieuwe keuken, badkamer, wasmachine, alles dik in orde. Ik woon hier samen met Sallis (een Turk met een aangename portie ADHD, grappige kerel) en Nick (een Israelier, ook dik in orde. Hij is juist wat ziek vandaag, dus die heb ik nog niet veel gezien). Ik heb nu eindelijk, na een maand, mijn vaste stek, mijn kamer is geïnstalleerd, kheb na 2 weken eindelijk mijn kleren nog is kunnen wassen en ik zit nu op het gemak. Ik heb zeer veel spijt dat ik niet in Nizhniy zit, waar al de anderen zitten, maar deze week komen mijn 2 vriendinnen mij al bezoeken, ik ga zeker af en toe naar daar gaan en we gaan waarschijnlijk gaan skiën met een paar mannen. Dus ik heb een perfecte vakantieplaats gevonden.
Nu is het dus terug een beetje acclimatiseren, de werkweek is terug begonnen, mijn Russisch is erbarmelijk slecht na een week Frans, Duits en Engels door elkaar! Dat is een groot voordeel dat ik hier terug ben. Daarvoor zijn we hier, niet waar?
Voor de rest heb ik redelijk grote problemen met mijn visum, maar daar wordt hard aan gewerkt.
Ik zet enkele foto’s van de training hierboven en dan nog een paar van mijn nieuwe woonst. (In het klein, als je ze beter wil zien, gewoon op klikken). Maar een dezer dagen zal ik eens een fotosite aanmaken, en de link hier bijvoegen, dan kunnen jullie alle (al dan niet gecensureerde) foto’s bewonderen.
Goede nacht en tot de volgende
Abonneren op:
Posts (Atom)
