donderdag 15 april 2010
zaterdag 10 april 2010
Nizhniy – Moskou – Tallinn – Riga – Tallinn – Moskou – Nizhniy
Welgekomen bij het laatste deel van mijn Ruslandavontuur. Dit laatste deel is hoogst aangenaam en tegelijk vol verrassingen begonnen.
Eind maart liet ik Nizhniy voor een tijdje achter mij en vertrok ik eerst naar Moskou, waar ik mijn ouders (+ de meter + de meterman) 3 dagen zou rondleiden. Een prachtig hotel, het Kremlin, een wonderlijke botanische tuin, enkele etentjes bij moe-moe, een uitstap naar een onzichtbare kunstenaarskolonie en vooral het Rode Plein bij nacht en het zeer schone weer zorgden voor aangename dagen, ook al werd onze bankkaart op de eerste dag ingeslikt.
Een halve dag voor de aanslagen op de metro verlieten wij Moskou. Zij naar Belgie, ik richting Tallinn. Via Petersburg en na een nachtje op de bus, verscheen daar een blondgekrulde Zeelse God, die mij de komende dagen zou helpen de tijd te doden. Ik vroeg een nieuw visum aan, dat na 5 dagen klaar zou zijn. Tijd genoeg dus om de buurt wat te verkennen. Onze eerste dagen in Tallinn werden opgevuld met foto’s trekken van pareltjes van plaatsen. Jammergenoeg allemaal met paraplu (zelfs in Mac Donalds, het wc, ons bed en op café regende het). Op ontiechelijke vroege uren een pintje drinken, probeerden we te vermijden.
Dieter moest in Riga geraken, om zijn vliegtuig terug te nemen, dus vertrokken we vol goede moed op een lifttocht van 320 km. Op 5 uur tijd (sneller dan de bus) stonden we al in het zonnige Riga (18 graden, maar toch kwam de paraplu nog van pas). Die laatste (en enige) nacht in Riga sliepen we in het coolste kot ooit. Bij een studente, die nog 5 Duitsers te gast had, maar er waren zoveel kamers in dat kot, dat er gerust nog 20 man bij had gekunnen. We gingen naar een jazz/folk concert en nestelden ons daarna met z’n allen in een van de kamers met een pintje. De volgende ochtend kwam misschien net iets te snel voor Dieter, maar desalniettemin huppelde hij gezwind, met paraplu, naar zijn vliegtuig.
Voor mij begon de terugreis naar Tallinn. Een van mijn liften was nogal een louche type, die samen met mij een illegaal reisbureau wou beginnen, ook voor sekstoeristen… Nog vlotter dan de vorige dag geraakte ik BIJNA in Tallinn. Op 100 km ervandaan heb ik 4 uur staan duimen, lichtelijk in de kou (Oh, wat mis ik de paraplu). Het werd al gauw donker, dus heb ik dan maar een bus genomen.
In Tallinn werd ik opgewacht door Anna. Zij had net een half jaar in Rotterdam gewoond en woonde in Tallinn in een zeer trendy appartement. ‘S avonds gingen we uit en de volgende dag moest ik enkel mijn visum afhalen en ik kon weer naar Rusland vertrekken. Maar daar knelde het schoentje. Door een of andere administratieve fout (en mijn slechte ogen) kon ik pas op 5 april binnengeraken in Rusland, ipv 3 april, zoals gepland. Op zich waren die 2 extra dagen wachten niet het einde van de wereld, ware het niet dat er 3 Belgische musketiers op mij aan het wachten waren in Moskou. Balen! Na 5 minuten complete chaos in een of andere droomwereld, konden de problemen toch enigsinds opgelost worden.
Godzijdank is mijn Poolse maat Paulina mijn engelbewaarder en ging zij van Nizhniy naar Moskou om de 3 op te vangen. Ikzelf kon niets aan de situatie veranderen, dus kon ik er maar beter het beste van maken in Tallinn. Anna en ik dansten all night long, woonden een priveconcert van een plaatselijke idool-winnaar bij, speelden Estste Trivial Pursuit, wandelden langs de zee en de haven, maakten Paaspannenkoeken en taco’s, keken naar films en dronken op tijd en stond een glaasje wijn.
Eindelijk was 5 april daar. Een 21 uur durende reisdag van Tallinn, via Petersburg naar Moskou. Ik vertrok vroeg in de ochtend en kwam om 2 uur 's nachts toe in Moskou. Nog even rondgezworven met de taxichauffeur die geen idee had waar ik moest zijn. Absurde situatie: in het midden van de nacht, in een of andere buitenwijk van Moskou, in een miniappartement, kon ik eindelijk Arnout, Helena en Charlotte omhelsen. Samen bezochten we nog een dagje Moskou in de volle zon. Tegen 12 uur speelden we al dierenketting op de nachttrein naar mijn huis. Helena kreeg alvast de prijs voor origineelste antwoorden met nokuil en nustang.
De volgende 3 dagen hingen we rond in Nizhniy. Alle sneeuw en ijs is verdwenen sinds ik 2 weken geleden vertrok en het is 20 graden. Rusland is zo slecht nog niet!
Picknickskes, de eerste barbeque op het strand, een bezoekje aan mijn project, lang slapen, stad verkennen, souvenierkes kopen,… ge kent dat wel.
Op dit moment nemen ze hun vliegtuig naar huis en ben ik zeer verheugd weer thuis te zijn in het schone Rusland!
Nog een maand werken en dan een maand naar de andere kant van de wereld. Hierover later meer. Foto’s volgen later.
Eind maart liet ik Nizhniy voor een tijdje achter mij en vertrok ik eerst naar Moskou, waar ik mijn ouders (+ de meter + de meterman) 3 dagen zou rondleiden. Een prachtig hotel, het Kremlin, een wonderlijke botanische tuin, enkele etentjes bij moe-moe, een uitstap naar een onzichtbare kunstenaarskolonie en vooral het Rode Plein bij nacht en het zeer schone weer zorgden voor aangename dagen, ook al werd onze bankkaart op de eerste dag ingeslikt.
Een halve dag voor de aanslagen op de metro verlieten wij Moskou. Zij naar Belgie, ik richting Tallinn. Via Petersburg en na een nachtje op de bus, verscheen daar een blondgekrulde Zeelse God, die mij de komende dagen zou helpen de tijd te doden. Ik vroeg een nieuw visum aan, dat na 5 dagen klaar zou zijn. Tijd genoeg dus om de buurt wat te verkennen. Onze eerste dagen in Tallinn werden opgevuld met foto’s trekken van pareltjes van plaatsen. Jammergenoeg allemaal met paraplu (zelfs in Mac Donalds, het wc, ons bed en op café regende het). Op ontiechelijke vroege uren een pintje drinken, probeerden we te vermijden.
Dieter moest in Riga geraken, om zijn vliegtuig terug te nemen, dus vertrokken we vol goede moed op een lifttocht van 320 km. Op 5 uur tijd (sneller dan de bus) stonden we al in het zonnige Riga (18 graden, maar toch kwam de paraplu nog van pas). Die laatste (en enige) nacht in Riga sliepen we in het coolste kot ooit. Bij een studente, die nog 5 Duitsers te gast had, maar er waren zoveel kamers in dat kot, dat er gerust nog 20 man bij had gekunnen. We gingen naar een jazz/folk concert en nestelden ons daarna met z’n allen in een van de kamers met een pintje. De volgende ochtend kwam misschien net iets te snel voor Dieter, maar desalniettemin huppelde hij gezwind, met paraplu, naar zijn vliegtuig.
Voor mij begon de terugreis naar Tallinn. Een van mijn liften was nogal een louche type, die samen met mij een illegaal reisbureau wou beginnen, ook voor sekstoeristen… Nog vlotter dan de vorige dag geraakte ik BIJNA in Tallinn. Op 100 km ervandaan heb ik 4 uur staan duimen, lichtelijk in de kou (Oh, wat mis ik de paraplu). Het werd al gauw donker, dus heb ik dan maar een bus genomen.
In Tallinn werd ik opgewacht door Anna. Zij had net een half jaar in Rotterdam gewoond en woonde in Tallinn in een zeer trendy appartement. ‘S avonds gingen we uit en de volgende dag moest ik enkel mijn visum afhalen en ik kon weer naar Rusland vertrekken. Maar daar knelde het schoentje. Door een of andere administratieve fout (en mijn slechte ogen) kon ik pas op 5 april binnengeraken in Rusland, ipv 3 april, zoals gepland. Op zich waren die 2 extra dagen wachten niet het einde van de wereld, ware het niet dat er 3 Belgische musketiers op mij aan het wachten waren in Moskou. Balen! Na 5 minuten complete chaos in een of andere droomwereld, konden de problemen toch enigsinds opgelost worden.
Godzijdank is mijn Poolse maat Paulina mijn engelbewaarder en ging zij van Nizhniy naar Moskou om de 3 op te vangen. Ikzelf kon niets aan de situatie veranderen, dus kon ik er maar beter het beste van maken in Tallinn. Anna en ik dansten all night long, woonden een priveconcert van een plaatselijke idool-winnaar bij, speelden Estste Trivial Pursuit, wandelden langs de zee en de haven, maakten Paaspannenkoeken en taco’s, keken naar films en dronken op tijd en stond een glaasje wijn.
Eindelijk was 5 april daar. Een 21 uur durende reisdag van Tallinn, via Petersburg naar Moskou. Ik vertrok vroeg in de ochtend en kwam om 2 uur 's nachts toe in Moskou. Nog even rondgezworven met de taxichauffeur die geen idee had waar ik moest zijn. Absurde situatie: in het midden van de nacht, in een of andere buitenwijk van Moskou, in een miniappartement, kon ik eindelijk Arnout, Helena en Charlotte omhelsen. Samen bezochten we nog een dagje Moskou in de volle zon. Tegen 12 uur speelden we al dierenketting op de nachttrein naar mijn huis. Helena kreeg alvast de prijs voor origineelste antwoorden met nokuil en nustang.
De volgende 3 dagen hingen we rond in Nizhniy. Alle sneeuw en ijs is verdwenen sinds ik 2 weken geleden vertrok en het is 20 graden. Rusland is zo slecht nog niet!
Picknickskes, de eerste barbeque op het strand, een bezoekje aan mijn project, lang slapen, stad verkennen, souvenierkes kopen,… ge kent dat wel.
Op dit moment nemen ze hun vliegtuig naar huis en ben ik zeer verheugd weer thuis te zijn in het schone Rusland!
Nog een maand werken en dan een maand naar de andere kant van de wereld. Hierover later meer. Foto’s volgen later.
dinsdag 2 maart 2010
Russische cultuur met professor Langerak
Hajdiehow
Het is weer enige tijd geleden dat we elkaar spraken. Dat ligt vooral aan mij, ik ben bezig geweest, excuseer. Maar alles in orde met u, mag ik hopen?
Graag had ik u enig inzicht gegeven in het brein van de Rus. Na 5 maand hier te verblijven, begin ik ze een beetje te snappen. Er zijn verschillende redenen waarom ik de Rus oorspronkelijk niet begreep (behalve dat broebeltaaltje). Een belangrijke reden is het bijgeloof. Russen zijn enorm bijgelovig. Voor alles hebben ze een verklaring. Hier zijn er enkele:
•Vele handelingen zijn verbonden met de geesten van overleden familieleden. Zo mag je geen brood wegsmijten, omdat dit op een of andere manier de geesten boos maakt. En als je het brood toch niet meer gaat opeten, geef het dan aan de vogels, want daarin zitten deze geesten en zo voedt je toch je famileileden. Ook is het verboden s’avonds vuilnis buiten te zetten. En in de bezems zitten er ergens ook dode zielen verscholen.
•Fluit niet binnen in een gebouw! Als je fluit, zal je geen geld hebben. Omdat het gefluit gelijkt op het geluid van de wind en dit het graan verwoest. Mijn bazin in Novgorod was altijd kwaad als ik floot. En ik deed dat veel zonder dat ik het wist.
•Als je een sigaret aansteekt, doe dat niet aan een kaars! Dan vermoordt je een matroos. Omdat matrozen vroeger als bijverdienste lucifers maakten en deze verkochten.
•Als je bij iemand op bezoek komt, mag je elkaar niet groeten in het deurgat. Eerst moet je binnenkomen en dan pas elkaar de hand schudden of een kus geven.
•Raap nooit geld op! Zo neem je de slechte eigenschappen over van de oorspronkelijke eigenaar.
•Mors geen zout! Zout was vroeger zeer duur.
•Als je iets vergeten bent thuis, keer niet terug! Laat het liggen. Als je toch teruggaat, kijk in de spiegel voor je terug vertrekt.
•Als je per ongeluk op iemand zijn voet stapt, moet die hetzelfde bij jou doen.
•Je glas alcohol drink je tot het leeg is (begrijpelijk in Rusland)!
•In het begin van het nieuwe jaar, spelen ze allerlei spelletjes waarbij ze kunnen zien of ze gaan trouwen en rijk gaan zijn het komende jaar.
Als je een van deze dingen toch gedaan hebt, spuk dan 2 maal over je linkerschouder. Daar zit de duivel en zo weer je het kwaad af.
Dit zijn allemaal dingen die de Russen in het dagelijks leven gebruiken. Het is redelijk logisch dat de oudere generaties hier hard in geloven. Het grappige is dat de jongeren hier mee lachen en altijd verkondigen dat ze er niet in geloven en dat dat voor de oudjes is. Maar al het er op aankomt, volgen ze alle regels en geloven ze er ook in.
Pas dus op als je naar Rusland komt!
Het is weer enige tijd geleden dat we elkaar spraken. Dat ligt vooral aan mij, ik ben bezig geweest, excuseer. Maar alles in orde met u, mag ik hopen?
Graag had ik u enig inzicht gegeven in het brein van de Rus. Na 5 maand hier te verblijven, begin ik ze een beetje te snappen. Er zijn verschillende redenen waarom ik de Rus oorspronkelijk niet begreep (behalve dat broebeltaaltje). Een belangrijke reden is het bijgeloof. Russen zijn enorm bijgelovig. Voor alles hebben ze een verklaring. Hier zijn er enkele:
•Vele handelingen zijn verbonden met de geesten van overleden familieleden. Zo mag je geen brood wegsmijten, omdat dit op een of andere manier de geesten boos maakt. En als je het brood toch niet meer gaat opeten, geef het dan aan de vogels, want daarin zitten deze geesten en zo voedt je toch je famileileden. Ook is het verboden s’avonds vuilnis buiten te zetten. En in de bezems zitten er ergens ook dode zielen verscholen.
•Fluit niet binnen in een gebouw! Als je fluit, zal je geen geld hebben. Omdat het gefluit gelijkt op het geluid van de wind en dit het graan verwoest. Mijn bazin in Novgorod was altijd kwaad als ik floot. En ik deed dat veel zonder dat ik het wist.
•Als je een sigaret aansteekt, doe dat niet aan een kaars! Dan vermoordt je een matroos. Omdat matrozen vroeger als bijverdienste lucifers maakten en deze verkochten.
•Als je bij iemand op bezoek komt, mag je elkaar niet groeten in het deurgat. Eerst moet je binnenkomen en dan pas elkaar de hand schudden of een kus geven.
•Raap nooit geld op! Zo neem je de slechte eigenschappen over van de oorspronkelijke eigenaar.
•Mors geen zout! Zout was vroeger zeer duur.
•Als je iets vergeten bent thuis, keer niet terug! Laat het liggen. Als je toch teruggaat, kijk in de spiegel voor je terug vertrekt.
•Als je per ongeluk op iemand zijn voet stapt, moet die hetzelfde bij jou doen.
•Je glas alcohol drink je tot het leeg is (begrijpelijk in Rusland)!
•In het begin van het nieuwe jaar, spelen ze allerlei spelletjes waarbij ze kunnen zien of ze gaan trouwen en rijk gaan zijn het komende jaar.
Als je een van deze dingen toch gedaan hebt, spuk dan 2 maal over je linkerschouder. Daar zit de duivel en zo weer je het kwaad af.
Dit zijn allemaal dingen die de Russen in het dagelijks leven gebruiken. Het is redelijk logisch dat de oudere generaties hier hard in geloven. Het grappige is dat de jongeren hier mee lachen en altijd verkondigen dat ze er niet in geloven en dat dat voor de oudjes is. Maar al het er op aankomt, volgen ze alle regels en geloven ze er ook in.
Pas dus op als je naar Rusland komt!
maandag 8 februari 2010
de fotografie de fotografie
Beste vrienden globetrotters,
Een blogupdate zonder al te veel woorden.
Mijn avonturen in Rusland en Praag zijn te vinden in het derde album ros rund.
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1
Te bewonderen in dit album: bezoek in Praag, perikelen op en in de volga, mid term training met de vrijwilligers en andere nevenactiviteiten in Nizhniy en omstreken.
En voor wie mijn volgaduik niet gelooft:
http://www.youtube.com/watch?v=RpUz7yRzaOk
tot de volgende keer met meer weer
Een blogupdate zonder al te veel woorden.
Mijn avonturen in Rusland en Praag zijn te vinden in het derde album ros rund.
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1
Te bewonderen in dit album: bezoek in Praag, perikelen op en in de volga, mid term training met de vrijwilligers en andere nevenactiviteiten in Nizhniy en omstreken.
En voor wie mijn volgaduik niet gelooft:
http://www.youtube.com/watch?v=RpUz7yRzaOk
tot de volgende keer met meer weer
zaterdag 23 januari 2010
Let's move, Carl
Ge maakt wat mee in Rusland. Na een drietal maanden in Velikiy Novgorod te verblijven, werd het tijd mijn horizonten nog wat verder te verruimen. Sinds enkele dagen vond ik een nieuw project en een nieuwe woonst. Ik ben vorige week op de trein gesprongen naar het jullie misschien reeds bekende Nizhniy Novgorod. De komende vier maanden zal ik hier het beste van mijzelf ten berde geven. Verhuizen, verhuizen, wat is me dat allemaal, seg? Geen nood, als u iemand op straat tegenkomt, zegt u nog steeds: “Carl? Die zit in Novgorod.” Dat Nizhniy Novgorod zich 2000 km van Velikiy Novgorod bevindt, is slechts een detail. Nizhniy ligt (in Russische maatstaf) niet al te ver van Moskou en wordt, met zijn 1,5 miljoen inwoners, als vijfde grootste stad van Rusland beschouwd.
Ik verblijf hier in een aangename flat, waar ik morgen compagnie zal krijgen van een nieuwe Poolse vrijwilligster. Ook mijn project is helemaal mijn kopje thee! Ik werk hier in een theatergroep voor jongeren met een hoorstoornis. WABLIEF? Dove kinderen dus. En aangezien ik al nekeer graag een toneelke in mekaar steek, zinder ik helemaal om er iets vetjes van te maken. Binnen enkele maanden zal ik dan ook vloeiend Russische gebarentaal spreken. Maar die kinderen zijn fenomenaal. Ik dacht dat ik een beetje fantasie had, maar die zijn echt wonderbaarlijk. Ik kan er nog veel van leren.
Mijn eerste dagen in mijn nieuwe heimat waren direct een onderdompeling in de Russische cultuur. De eerste avond vergezelde ik enkele vrijwilligers naar een Russische Nieuwjaarsavond in de universiteit. Russische gezangen, thee en koekjes waren van de partij. Daarna werden we onder lichte dwang uitgenodigd om mee te doen met folkloristische dansen en spelletjes. Heel de avond in het zweet lopen en dansen tussen de Russen. Vree wijs, kzweeretu. De volgende dag heb ik profetischgewijs op de grootste rivier van Rusland gelopen. Een fikse wandeling midden op de bevroren Wolga, tussen de vissers en snowboarders. Maar de mijlpaal in mijn persoonlijke analen beleefde ik enkele dagen geleden. In de nacht van 19 op 20 januari wordt het doopsel van onze Heiland Jezus herdacht. Wat doet een doorsnee Rus dan: een sprong de bevroren Wolga, bij -25 graden. Aangezien ik mij behoorlijk doorsnee Rus voel, sprong ik gretig mee. Goe zot ja. Met een minihartaanval als gevolg, maar ge krijgt er wel respect mee bij de Russen.
Maandag en dinsdag is het weer trainingtijd. Met alle vrijwilligers op stap naar Soezdal en een voorlopige evaluatie maken van ons avontuur in Rusland.
Ik vraag u dus geen gele briefkaarten meer te zenden naar Novgorod, maar naar Nizhniy.
Het exacte adres volgt later.
Good bike!
Ik verblijf hier in een aangename flat, waar ik morgen compagnie zal krijgen van een nieuwe Poolse vrijwilligster. Ook mijn project is helemaal mijn kopje thee! Ik werk hier in een theatergroep voor jongeren met een hoorstoornis. WABLIEF? Dove kinderen dus. En aangezien ik al nekeer graag een toneelke in mekaar steek, zinder ik helemaal om er iets vetjes van te maken. Binnen enkele maanden zal ik dan ook vloeiend Russische gebarentaal spreken. Maar die kinderen zijn fenomenaal. Ik dacht dat ik een beetje fantasie had, maar die zijn echt wonderbaarlijk. Ik kan er nog veel van leren.
Mijn eerste dagen in mijn nieuwe heimat waren direct een onderdompeling in de Russische cultuur. De eerste avond vergezelde ik enkele vrijwilligers naar een Russische Nieuwjaarsavond in de universiteit. Russische gezangen, thee en koekjes waren van de partij. Daarna werden we onder lichte dwang uitgenodigd om mee te doen met folkloristische dansen en spelletjes. Heel de avond in het zweet lopen en dansen tussen de Russen. Vree wijs, kzweeretu. De volgende dag heb ik profetischgewijs op de grootste rivier van Rusland gelopen. Een fikse wandeling midden op de bevroren Wolga, tussen de vissers en snowboarders. Maar de mijlpaal in mijn persoonlijke analen beleefde ik enkele dagen geleden. In de nacht van 19 op 20 januari wordt het doopsel van onze Heiland Jezus herdacht. Wat doet een doorsnee Rus dan: een sprong de bevroren Wolga, bij -25 graden. Aangezien ik mij behoorlijk doorsnee Rus voel, sprong ik gretig mee. Goe zot ja. Met een minihartaanval als gevolg, maar ge krijgt er wel respect mee bij de Russen.
Maandag en dinsdag is het weer trainingtijd. Met alle vrijwilligers op stap naar Soezdal en een voorlopige evaluatie maken van ons avontuur in Rusland.
Ik vraag u dus geen gele briefkaarten meer te zenden naar Novgorod, maar naar Nizhniy.
Het exacte adres volgt later.
Good bike!
woensdag 13 januari 2010
fototijd2
excuseer, met de vorige link zijn jullie niet veel.
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1/RusRosland#
enjoy even more
http://picasaweb.google.com/carldesmedt1/RusRosland#
enjoy even more
Abonneren op:
Posts (Atom)
