Ge maakt wat mee in Rusland. Na een drietal maanden in Velikiy Novgorod te verblijven, werd het tijd mijn horizonten nog wat verder te verruimen. Sinds enkele dagen vond ik een nieuw project en een nieuwe woonst. Ik ben vorige week op de trein gesprongen naar het jullie misschien reeds bekende Nizhniy Novgorod. De komende vier maanden zal ik hier het beste van mijzelf ten berde geven. Verhuizen, verhuizen, wat is me dat allemaal, seg? Geen nood, als u iemand op straat tegenkomt, zegt u nog steeds: “Carl? Die zit in Novgorod.” Dat Nizhniy Novgorod zich 2000 km van Velikiy Novgorod bevindt, is slechts een detail. Nizhniy ligt (in Russische maatstaf) niet al te ver van Moskou en wordt, met zijn 1,5 miljoen inwoners, als vijfde grootste stad van Rusland beschouwd.
Ik verblijf hier in een aangename flat, waar ik morgen compagnie zal krijgen van een nieuwe Poolse vrijwilligster. Ook mijn project is helemaal mijn kopje thee! Ik werk hier in een theatergroep voor jongeren met een hoorstoornis. WABLIEF? Dove kinderen dus. En aangezien ik al nekeer graag een toneelke in mekaar steek, zinder ik helemaal om er iets vetjes van te maken. Binnen enkele maanden zal ik dan ook vloeiend Russische gebarentaal spreken. Maar die kinderen zijn fenomenaal. Ik dacht dat ik een beetje fantasie had, maar die zijn echt wonderbaarlijk. Ik kan er nog veel van leren.
Mijn eerste dagen in mijn nieuwe heimat waren direct een onderdompeling in de Russische cultuur. De eerste avond vergezelde ik enkele vrijwilligers naar een Russische Nieuwjaarsavond in de universiteit. Russische gezangen, thee en koekjes waren van de partij. Daarna werden we onder lichte dwang uitgenodigd om mee te doen met folkloristische dansen en spelletjes. Heel de avond in het zweet lopen en dansen tussen de Russen. Vree wijs, kzweeretu. De volgende dag heb ik profetischgewijs op de grootste rivier van Rusland gelopen. Een fikse wandeling midden op de bevroren Wolga, tussen de vissers en snowboarders. Maar de mijlpaal in mijn persoonlijke analen beleefde ik enkele dagen geleden. In de nacht van 19 op 20 januari wordt het doopsel van onze Heiland Jezus herdacht. Wat doet een doorsnee Rus dan: een sprong de bevroren Wolga, bij -25 graden. Aangezien ik mij behoorlijk doorsnee Rus voel, sprong ik gretig mee. Goe zot ja. Met een minihartaanval als gevolg, maar ge krijgt er wel respect mee bij de Russen.
Maandag en dinsdag is het weer trainingtijd. Met alle vrijwilligers op stap naar Soezdal en een voorlopige evaluatie maken van ons avontuur in Rusland.
Ik vraag u dus geen gele briefkaarten meer te zenden naar Novgorod, maar naar Nizhniy.
Het exacte adres volgt later.
Good bike!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten